ความเหงาคงเป็นความรู้สึกที่ทุกๆ คนเคยพบเจอ บางครั้งความเหงาแค่ผ่านมาแล้วจากไปแต่หลายๆ ครั้งความเหงาที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยือนนั้น กลับดูยาวนานเป็นพิเศษ สร้างความเปล่าเปลี่ยว โดดเดี่ยว ทรมาน ให้กับผู้ที่พบเจอกับความเหงาเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะคนที่เพิ่งพลัดพลากจากคนรัก ต้องอยู่ในต่างถิ่น ต่างสถานที่เพียงคนเดียว หรืออยู่ในสถานที่ พบเจอกับสถานการณ์ที่ทำให้รู้สึกว่า “เหมือน ณ เวลานี้ ไม่เหลือใครอีกแล้ว”
ยิ่งเราพบเจอกับความเหงาบ่อยเท่าไหร่ ยิ่งปล่อยใจให้จมลึกไปกับความเหงายาวนานเท่าไหร่ ยิ่งทำให้กำลังของเราอ่อนแอลงเท่านั้น ส่งผลให้เกิดโรคซึมเศร้า ห่อเหี่ยว ไม่สดใส สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง ไม่มีความสุข ดังนั้นก่อนที่ความเหงาจะมาเยือน หรือแม้จะมาเยือนแล้ว อยากจะให้ความเหงามันหายไปไวๆ ลองมาฝึกใจด้วยหลักการง่ายๆ เพื่อคลายหรือป้องกันความเหงา ดังนี้
1. เรียนรู้ที่จะเหงา ความเหงาสามารถสร้างเราให้แข็งแกร่งได้ เพียงรู้จักการมองต่างมุม เพราะในช่วงเวลาที่ไม่มีใคร เราต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด ทั้งการใช้ชีวิต การแก้ไขปัญหา ไม่เพียงเท่านั้นความเหงา ยังเป็นโอกาสอันดีที่จะช่วยให้เราพบกับมิตรภาพใหม่ๆ เจอสังคมใหม่ๆ เมื่อความเหงาผ่านพ้นไป เราจะพบว่าตนเองเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น หัวใจมีความแข็งแกร่งขึ้น พร้อมเผชิญกับทุกๆ ปัญหาได้อย่างกล้าหาญมากยิ่งขึ้น
2. ให้เวลากับคนใกล้ตัว บ่อยครั้งที่ความเหงา มักเกิดขึ้นจากความผิดหวังที่ไม่ได้รับการใส่ใจจากคนไกลที่เรารัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรักในเชิงชู้สาว บ่อยครั้งที่เมื่อเกิดความรู้สึกเหงา เรากลับเลือกที่จะปิดตนเอง จมลงอยู่กับโลกอันมืดมิดที่ใจเราได้สร้างมันขึ้นมา หากเพียงทลายกำแพงแห่งความรู้สึกแย่ๆ เหล่านั้นลง แล้วเปิดใจให้ความสำคัญกับคนที่คุณก็รักและเขาก็รักคุณมาก ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ พี่น้อง เพื่อนฝูง เมื่อนั้นเราจะรู้ว่า จริงๆ แล้วไม่ได้เหงาอะไรเลย ความเหงาเป็นเพียงโลกที่เราสร้างขึ้นมาเองเท่านั้น
3. ปล่อยวางกับความเหงา ความเหงาหากพิจารณาดีๆ แล้วก็เป็นเพียงความรู้สึกหนึ่ง เป็นความกลัวที่จะต้องอยู่คนเดียว เพราะเราได้เอาใจไปผูกพันกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง อาจจะดูเป็นธรรมะสักหน่อย แต่ความจริงความเหงาก็เป็นเพียงสภาวะหนึ่งที่เกิดขึ้นมาเท่านั้น หากลองพิจารณาดีๆ จะพบว่า หลายต่อหลายครั้งเราก็อยู่คนเดียวแต่กลับไม่รู้สึกเหงา เช่น เวลาทำการบ้าน เวลาอ่านหนังสือ เวลาอาบน้ำ เวลาเข้านอน แล้วความเหงาที่เกิดขึ้น ณ เวลานี้ละ คืออะไร? ลองคิดพิจารณาบ่อยๆ แล้วจะพบว่า จริงๆ แล้วไม่มีความเหงา ความกลัว หรืออะไรเกิดขึ้นจริงๆ ทั้งสิ้น มีเพียงแต่เราเท่านั้น ที่คิดไปเอง ปรุงแต่งให้เป็นความเหงา ความโดดเดี่ยวขึ้นมา
อย่าลืมว่าตอนเกิดมาเราก็เกิดมาเพียงคนเดียว (ขนาดฝาแฝดยังเกิดคนละเวลาเลย) เราโตขึ้นมาก็ไม่ได้ผูกพันกันมาตั้งแต่แรกเกิด (อย่างคนที่อกหักจากคนรัก คนที่ทะเลาะกับเพื่อน) แม้จะไปอยู่ต่างที่ต่างถิ่น ก็เป็นเพียงแค่การเปลี่ยนบรรยากาศ เป็นการฝึกฝน ฝึกตนให้เก่ง ให้สามารถอยู่คนเดียวได้ ฝึกความเป็นผู้ใหญ่ และด้วยเทคโนโลยีในปัจจุบันที่เจริญรุดหน้าไปมาก เหงาเมื่อไหร่ก็โทรหากัน เบื่อเมื่อไหร่ก็โพสข้อความบนโซเชียลเน็ตเวิร์คทักทายกัน….แล้วทำไมเราจึงยังเหงากันอยู่อีกละครับ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น